Epilog.

Siedząc na kanapie, w ramionach mężczyzny, którego kocham całym sercem, obserwowałam jak wznosisz puchar Ligi Mistrzów, jak cieszysz się z osiągnięcia życiowego celu, jak świętujesz to zwycięstwo wraz z całą Barceloną. Mam nadzieję, że to sprawiło, że byłeś szczęśliwy, bo przecież właśnie tego chciałeś najmocniej. To o to walczyłeś, poświęcając przyjaźnie, relacje rodzinne i wszystko co miałeś. Twojego istnienia nie wymażę, ani nigdy nie zapomne o tym co razem przeżyliśmy, jednak dzięki znajomości z Tobą wyniosłam porządną lekcję życia. Nauczyłeś mnie sporo i teraz dobrze wiem jakich błędów nie popełniać, jakim ludziom nie ufać oraz jak walczyć o własne szczęście. Może i powinnam Ci podziękować. I dziękuję. Za to, że byłeś. Za to, że te kilka lat, pełnych wzlotów i upadków, jakby nie patrzeć znaczyło dla mnie cholernie dużo. Dalej średnio radzę sobie z uczuciami do Ciebie i chyba już zawsze tak będzie. Nie wiem, czemu pisze ten list, może dzięki temu chciałam sobie wszystko ułożyć, pomóc samej sobie zrozumieć. I zrozumiałam. Całkiem sporo. Może i Ty dzięki niemu parę rzeczy zrozumiesz. 

Do zobaczenia nigdy.

Love, Carmen.

W momencie gdy skończyłam pisać list, ze łzami w oczach schowałam go do koperty i usłyszałam dzwonek w przedpokoju. Rękawem swetra przetarłam mokre policzki, podchodząc do drzwi. Bez entuzjazmu otworzyłam je, nie mogąc uwierzyć w to, kogo zobaczyłam za nimi.

- Przepraszam - szepnął, starając się złapać oddech. Wyglądał jakby właśnie przebiegł maraton, a po twarzy spływały mu resztki szalejącej za oknem ulewy - Przepraszam za wszystko. Kocham Cię - podszedł do mnie, wpijając się w moje usta i składając na nich namiętny pocałunek.

***

Tadaaaaa.

Zakończenie zostawiam otwarte, aby każda z was mogła dokończyć tą historię po swojemu.

Niepokorny Rafa czy kochany Jona? :D

To chyba moje pierwsze dokończone opowiadanie, przez co jest dla mnie ogromnie  ważne i cieszę się, że i wam się spodobało i byłyście tu ze mną. DZIĘKUJĘ wam za to i za wszystkie miłe słowa zostawiane pod rozdziałami. 

Wolnego czasu mam coraz mniej więc nie wiem jak to będzie z publikowaniem nowego opowiadania, wstępnie myślę, że będzie to co dwa tygodnie, ale czas pokaże. 

tak więc przenosimy się na

http://i-am-done-being-afraid.blogspot.com/

będzie mi miło jeśli zostaniecie ze mną, bo wasze komentarze są dla mnie mega ważne i mega mnie motywują do dalszego tworzenia ;) 

Jeszcze raz dziękuję i do zobaczenia ;D